Geplaatst: 20-3-2019
Het is zondag 17 maart en vandaag is de dag dat ik mijn voorgenomen whiskyavontuur echt ga starten! Na een heel aantal jaartjes reeds van het gouden levenswater te genieten, ga ik me nu ook echt in whisky verdiepen. Dat het vandaag Saint Patricksday is, kan dan ook geen toeval zijn.
Uitgezwaaid door het gehele gezin, inclusief hond, vertrek ik bepakt en bezakt vanaf station Vriezenveen richting Rotterdam. Gek genoeg, of misschien wel stom, zit er geen whisky in de koffer. Het cursushandboek had ik thuis al doorgenomen, dus in de trein heerlijk de tijd om te lezen in de Whisky Passion. Daarin staan vele prachtige verhalen die allemaal te maken hebben met, je raadt het al, whisky! Een extra bijkomstigheid is de voorpret die ik beleef voor de geplande whiskyreis in mei, doordat er advertenties en verhalen over de te bezoeken distilleerderijen voorbij komen.
Na een treinreis van twee-en-een-half uur kom ik aan op Rotterdam Centraal en moet ik nog ruim een kilometer lopen naar het hotel. Na een kamerwissel in verband met een ontbrekende afstandsbediening, kijk ik ‘ouderwets’ met het bord (nou ja bord, eerder een broodzakje) op schoot naar Studio Sport. Met een licht alcoholische versnapering in de vorm van een fles Schorle, Duitse wijn met mineraalwater, en wat Japanse mix kijk ik nog wat andere programma’s om redelijk op tijd te gaan slapen om fit genoeg te zijn voor morgen…….
Na een goede nachtrust gaat de wekker om 7.45 uur, welke vanaf 7.00 uur iets minder goed was in verband met bouwwerkzaamheden. Eventjes ‘onder de pomp’ en dan richting ontbijt om een goede bodem te leggen voor de rest van de dag. Het is een kleine kilometer wandelen richting het Thon hotel, waar de Whisky Ambassador cursus zal plaatsvinden. Ik ben de eerste cursist die aanwezig is en Bob Wenting, de cursusleider, heeft alles al klaarstaan. Door de grootschalige, aangekondigde, staking in het OV (vandaar dat ik ook al op zondag was vertrokken) starten we een kwartiertje later dan gepland. Inclusief mijzelf zijn we met vijf cursisten, dus een mooie kleine setting. Aan de hand van een goed in elkaar zittende presentatie neemt Bob ons dieper mee in de wonderlijke wereld van whisky. Het gaat hierbij om verdiepende informatie als aanvulling op het reeds gelezen cursusmateriaal, maar ook mooie verhalen ontbreken niet.
Na de lunch komt er dan eindelijk alcohol op tafel. Eerst in de vorm van ‘new makes’. Ik vind het bijzonder om te ruiken en proeven dat deze reeds een eigen body hebben. Vlak daarna verschijnen ook de whisky’s op tafel! Aan de hand van een geurbox, Le Nez du Whisky, maken we kennis met een zestal whisky’s uit de diverse regio’s die Schotland rijk is. Van deze zes moeten er later op de middag tijdens het praktijkexamen vier whisky’s worden herkend. Dus aantekeningen maken is geen overbodige luxe. Mijn favoriete onderdeel was de proeverij van één en dezelfde whisky uit wel 20 verschillende glazen. Nu besef je pas welke invloed de keuze van glas heeft op de beleving.
In de korte middagpauze worden we geconfronteerd met de vreselijke gebeurtenis die heeft plaatsgevonden in Utrecht, waarbij iemand in een tram meerdere mensen heeft neergeschoten. Onder de indruk van deze gebeurtenissen gaan we dan toch het examen maken. Het examen bestaat uit een theoretisch en praktisch deel: dertig meerkeuzevragen en een blind tasting met vier whisky’s. Het theoretische deel wordt in Schotland beoordeeld, dus we krijgen nog geen uitslag. Het praktijkgedeelte werd wel ter plaatse nagekeken en ik had een 100% score. Die is dus alvast ‘in the pocket’! Bij de bespreking van de meerkeuzevragen krijg ik ook wel een goed gevoel, naar mijn mening heb ik één of twee foutjes gemaakt.
Na het officiële gedeelte is het tijd om de overgebleven whisky op te maken, anders is het immers een vorm van alcoholmisbruik ;-). Ook wordt de situatie in Utrecht verder gevolgd en besproken. Tegen vijf uur verlaat ik de cursuslocatie, voldaan en met een goed gevoel. Maar ook wel bedompt door het voorval in Utrecht.
In mijn eigen hotel even een korte stop om daarna iets te gaan eten in het centrum. Onderweg even langs De Spar voor wat versnaperingen voor later op de avond en op zoek naar het restaurant dat me gisteren op de heenweg al aansprak. Gelukkig was deze, Steak en Bier, al snel weergevonden en dit was absoluut de spreekwoordelijke kers op de taart. Na een heerlijke maaltijd en twee Rotterdamse bieren ben ik tegen 20.00 uur weer terug op mijn kamer, waar ik op de TV heb gekeken naar de schokkende gebeurtenissen in Utrecht.
Na een wat onrustigere nacht, blijkbaar zijn er toch meer onbekende geluiden en dergelijke dan gedacht, gaat mijn wekker vandaag om 8.00 uur. Nog vol van de energie van de cursus van gisteren, maar ook vol ongeloof over ‘Utrecht’, maak ik me op voor het ontbijt en de treinreis richting huis.
Een korte wandeling van 20 minuten brengt me weer bij Rotterdam Centraal, waar ik direct in kan stappen in de trein richting….. Utrecht. Hetgeen me toch wel een ietwat vreemd gevoel geeft. Volgens de reisplanner ben ik rond het middaguur thuis en kan ik nog mee-eten met het gezin. Maar waar zouden we zijn zonder de trein. Aangekomen in Utrecht blijkt mijn aansluitende trein richting Amersfoort vijf minuten vertraging te hebben. Wat betekent dat ik daar mijn aansluiting op de intercity naar Almelo ook ga missen. In Amersfoort besloten om maar te wijzigen van reisschema, en via Deventer kom ik uiteindelijk wel in Almelo. En daar wacht op mij de volgende verrassing, of beter gezegd ergernis aan het reizen met het openbaar vervoer, ik mag maar liefst 48 minuten wachten op de trein richting Vriezenveen. Lang leve de één-uurs verbindingen op het platte land…..
Dan maar een bekertje koffie, ondanks een volle blaas en geen toilet te bekennen, en een saucijzenbroodje. Het leed dat langdurig wachten heet wordt enigszins verzacht door de komst van mijn neefje die van zijn studie in Enschede komt. Kletsend over ditjes en datjes, maar voornamelijk drank en uitgaan, slijten we samen de tijd op het perron. En ja hoor, om 12.48 uur begin ik aan de laatste treinkilometers van de dag. En, wonder boven wonder, word ik gecontroleerd op een geldig vervoersbewijs. Ik wist niet dat er nog conducteurs aanwezig waren op de trein ;-). Het is dat ik de poortjes op station Rotterdam met mijn ticket moest openen, maar anders zou ik denken dat het weggegooid geld zou zijn (nou, gelukkig dus niet). Nog een kleine kilometer lopen naar huis en dan plof ik moe en voldaan aan de keukentafel.
Later op de avond ontvang ik een mailtje van Bob. De uitslag vanuit Schotland is al binnen…… PASSED! Met een score van 29 uit 30 (theorie) en 4 uit 4 (praktijk) mag ik mij vanaf nu een Whisky Ambassador noemen! Daar moet op gedronken worden, slàinte.